منظور، مرغ هایی است كه از نژادهای گوشتی بوده و در سن ۶ الی ۸ هفتگی در كشتارگاه های مجاز كه دارای مسئول فنی بهداشتی طبق ضوابط سازمان دامپزشكی باشند، كشتار شوند. مرغ تازه باید تمیز و بدون پَر، سر، امعاء و احشا، گردن، انتهای روده، شكم و پا باشد (دقیقاً از مفصل زانو قطع شده باشد). مرغ بایستی در كیسه هایی از جنس پلی اتیلن بسته بندی گردد. این كیسه باید بدون عیب و آثار پارگی بوده و از جنس مرغوب و مجاز باشد. هوای داخل هر یک از بسته های مرغ با دستگاه وكیوم تخلیه شود. نام كشتارگاه، تاریخ كشتار، وزن و درجه‌ی حرارت نگهداری بر روی هر بسته باید نوشته شده باشد. در دید ظاهری رنگ لاشه باید طبیعی و یكنواخت بوده، همچنین فاقد هر گونه تغییر رنگ ناشی از زخم، خراشیدگی و شكستگی باشد.

كیسه های پلی اتیلنی بی رنگ بوده و لاشه دارای سینه ای پرگوشت و ران رشد كرده و قرینه باشد و اندام ها نیز رنگ طبیعی مربوط به خود را داشته باشند. برش ناحیه‌ی شكمی بایستی از مقعد شروع شده و در خط وسط و طول مرغ تا ناحیه‌ی انتهای غضروف استخوان سینه، ادامه یابد. مصرف مرغ هایی كه جهت تخلیه‌ی امعاء و احشا آنها از برش عرضی استفاده شده مجاز نیست. برش ناحیه‌ی گردن به منظور خروج محتویات چینه دان در حد مناسب بوده و نباید آسیبی به عضلات سینه وارد كند. وزن مرغ گوشتی بین ۱۱۰۰ تا ۱۶۰۰ گرم می باشد. حمل مرغ باید در كامیون های مجهز به سردخانه و دارای مجوز از مراكز مسئول صورت گیرد. لاشه ی مرغ باید بدون چربی انباشته شده در بدن بوده و چربی زیرپوست بسیار ناچیز باشد.